DIVIO

DIVIO

urbs celeberrima et metropolis Burgundiae ducatus, qu. Diviopolis, ut quidam volunt, i. e. Divorum, seu Deorum civitas. Hanc olim Hedui, seu Sequani occupabant, vulgo Diion. long. 20. 26. lat. 46. 50. Baudr. urbs alias Lingonum, nunc Burg. caput et Parlamenti a Lud XII. instituti sedes, ad fluv, Oscaram Ouche, qui postea in ararim seexonerat. Ampla cum castro munito, 14. leuc ab Augustcduno in Caec. totidem a Lingonibus in Austr. Hanc Aureliau. destructâ arce Burgus Deorum dicta, Deorum iram veritus, matris fatidicae consilio, condidisse dicitur. Morer. Valesio non exstructa quidem, novis tamen moenibus turritis, ab Aureliano Imp. cincta templisque ornata est. Vide Vopisc. Gregor. Tur. qui urbis situm graphice describit Hist. l. 3. c. 19. Aimon. l. 2. c. 24. Aucta dein et amplius exornata est, ab Hugonis Capeti liberis, qui priscis ducibus Burg. succedentes, hîc sedem fixêrunt, ob id Duces Divionenses saepe tum dicti. Plurimis Principibus in locum sepulturae placuit, uti inter alios cuidam Poloniae Regi. Abbatiis compluibus, egregiisque tum sacris tum profanis aedificiis, inclita. In marmore Rom. haud pridem effosso memorantur fabrii ferrarii DIBIONE CONSISTENTES. Olim sub Comitibus, etiam Ducum Burg. tempore: a Ludov. XI. arcem acepit, ut urbem Provinciamque in obsequio teneret, quae ultimo Duce mortuo in eius tutelam, operâ Ioh. Cabill. Principis Arausionum, etc. se credidit. Praeterito saeculo Evangelii lux ei affulgere coepit, sed A. C. 1562. Regio edicto, Reform. religionis exercitium inhibitum est, cultoribus exarmatis, et ex patte pulsis. Pagi cognominis vulgô le Diionnois caput est, videturque a fontibus istis pretiosis, quos circa se habebat, potius nomen accepisse. Diu enim Gallis fontem fuisse, indicant nomina, Divodurum, Divio et Divona, Cadurcorum caput, ac Divona fons Burdigalensis, de quo Auson. de claris urbibus Carm. XIV. v. 32.

Divona Celtarumlinguâ fons addite Divis.

Certe est Divione fons, qui opp. irrigat, et in Oscaram desluit, vulgô la fontaine des Raines, i. e. Fons Ranarum dictus Oscara atitem pago Oscarensi seu Comitatui Uscariensi, priscis saepe memorato, nomen dedit et augetur Susione rivo vel amniculo, Not. Gall. Prope urbem duo montes sunt parvi, celebres, alter munimento de Talan, alter arce et vico Fontium; loco natali S. Bernardi. Belleforest. Pasquier. Guaguin. Hist. Fr. Merula Geogr. P. de S. Iuliano, Ant. Burg. Chenius, de Urb. l. 6. c. 2. et Hist. Burg. Chassanaeus, Iod. Sincer. etc. Hic Concilium, A. C. 1075. contra Simoniacos, Labbaeus, tom. 1. Bibl. Mscr. p. 196. A. C. 1196. ob Isemburgen danicam, uxorem Philippi Augusti, quam Mariâ Agnete, berchtoldi Meraniae D. filiâ ductâ, repudiaverat, etc. Vide Rigord. et Gul. Briton. in Phil. Aug. Belleforest. l. 3. c. 69. Inncent. III. l. 1. ep. 4. 171. 346. 347. et l. 2. ep. 186. Roger. Morerium, etc.